Onam osmon edi,
Otam togʻ edi…
Yeru osmon sehrli nurbogʻ edi.
Koʻzim koʻngil edi,
Koʻnglim sogʻ edi,
Shodliklari tugamagan chogʻ edi.
Tunlar shukuh, zar aralash tong edi,
Cheksizlikning chodirlari keng edi.
Oʻylamasdan oʻynab kulib chopardim,
Yorugʻ tushlarimning bari oʻng edi.
Volidamning bagʻri mangu bahorim,
Moychechaklar tabassumi baxt edi.
Ming aytilsa nigohlarning izhori
Bir qayrilib boqmaganim vaqt edi.
Fasllarning jami koʻklam lolazor,
Lahzalarning hech sanogʻi yoʻq edi,
Yulduzlarning shulʼasiga qarasam,
Malakmisol bir gunohim yoʻq edi.
Butun olam doʻstim edi, qadrdon,
Shodlik suvin sochar edi toʻrt tomon.
